152 
softe Maand trech, un se stünn ünner dem Machandelboom, de 
röök so schön, do sprüng ehr dat Hart vor Freuden, nn se füll 
np ere Knee, un kunn sik nich laten; nn as de soste Maand vorby 
wöör, do wurren de Früchte dick un staark, do wurr se ganß still; 
nn de sowde Maand, do greep se na den>Machandelbeeren, un 
eet se so nydsch, do wurr se trurig un krank; do güng de achte 
Maand hen, un se reep eren Mann, un weend und säd ^wenn ik 
staarw, so begraaf mp ünner den Machandelboom? Do wurr se 
ganß getrost, un sreude sik, bet de neegte Maand vorby wöör, do 
Ireeg se en Kind so Witt as Snee un so rood as Blood, un as 
se dat seeg, so sreude se sik so, dat se stürw. 
Do begroos ehr Mann se ünner den Machandelboom, un he 
füttg an to wenen so sehr: ene Tpd lang,, do wurr dat wat sach 
ter, UN do he noch wat weend hadd, do hüll he Up, UN noch en 
Tpd, do nöhm he sik wedder ene Fru. 
Mit de tweden Fru kreeg he ene Dochter, dat Kind awerst 
von der eersten Fru wöör en lüttje Sähn, un wöör so rood as 
Blood un so Witt as Snee. Wenn de Fru ere Dochter so anseeg, 
so hadd se se so keef, awerst denn seeg se den lüttjen Jüng an, 
un dat güng ehr so dorch't Hart, un ehr düchd as stünn he ehr 
allerwegen im Weg, un dachd denn man jümmer wo se ehr Doch 
ter all dat Vörmägent towenden wull, un de Böse gas ehr dat in, 
dat se dem lüttjen Jung ganß gramm wurr^ un stödd cm herüm 
von een Eck in de anner, un buffd em hier, un knuffd em door,. 
so dat dat aarme Kind jümmer in Angst wöör. Wenn he denn 
uut de School köhm, so hadd he kene ruhige Städ.