98 
schreed MI holl dat nich uut, un holl dat nich länger uutr wult 
du hengaan?' Do slööpd he sik de Büxen an, un leep wech as 
unsinnig. 
Buten awer güng de Storm, un bruusde dat he kuum up 
den Föten staan kunn: de Huser un de Bömer Waiden üm, un de 
Baarge beewden, un de Felsenstücken rullden in de See, un de 
Himmel wöör ganß pickswart, un dat dunnerd un blitzd, un de 
See güng in so hoge swarte Bülgen as Kirchentöörn un as 
Baarge, un de hadden bawen all ene Witte Kroon von Schuum 
up. Do schre he, un kun syn egen Woord nich hören, 
'Manntje, Manntje, Timpe Te, 
Buttje, Buttje in der See, 
myne Fru de Zlsebill 
will nich so as ik wol will? 
«Na, wat will se denn?' säd de Butt. 'Ach/ säd he, «se will 
warden as de lewe Gott? «Ga man hen, se sitt all wedder in'n 
Iißputt? 
Door sitten se noch bet up hüüt un düssen Dag.