95 
-ppel, im up beyden syden by eer door stünnen de Trabanten so 
in twe Regen jümmer een lüttjer as de annere, von dem aller- 
gröttestcn Rpftn, de wöör twe Mvl Hoog, bet to dem allerlüttjsten 
Dwaark, de wöör man so groot as min lüttje Finger. Nn vor 
ehr stünnen so vele Fürsten un Herzogen. Door güng de Mann 
tüschen staan, un säd 'Fru, büst du nu Kaisers 'Ja,' säd ft, 
hin Kaiser? Do güng he staan, un beseeg ft sik so recht, un 
as he se so'n Flach ansehn hadd, so säd he 'ach, Fru, Watt lett 
dat schöön, wenn du Kaiser büst? 'Mann/ säd ft, 'wat staist du 
door? ik bün nu Kaiser, nu will ik awerst ook Paabst Warden, 
ga hen tom Butt? 'Ach, Fru/ säd de Mann, 'wat Wulst du 
man nich? Paabst kannst du nich Warden, Paabst is man eenmaal 
in der Kristenhait, dat kann he doch nich maken.' 'Mann/ säd 
se, 'ik will Paabst Warden, ga glvk hen, ik mutt hüüt noch Paabst 
Warden?' 'Ne, Fru/ säd de Mann, 'dat mag ik em nich ftggen, 
dat gait nich good, dat is to gross, tom Paabst kann de Butt 
nich maken? 'Mann, wat Snack!' säd de Fru, 'kann he Kaiser 
maken, kann he ook Paabst maken. Ga foorts hen, ik dünn Kai 
ser, un du büst man myn Mann, wult du wol hengaan?' Do 
wurr he bang un güng hen, em wöör awerst ganß flau, un zitterd 
un beewd, un de Knee un de Waden slakkcrden em. Un dar 
streck so'n Wind äwer dat Land, un de Wolken flögen, as dat 
düster wurr gegen Awend: de Bläder Waiden von den Bömern, 
un dat Water güng un bruusd as kaakd dat, un ptatschd an dat 
Aever, un von feern fteg he de Schepen, de schroten in der Noot, 
un danßden un sprüngen up den Bülgen. Docb wöör de Himmel