— 5 — 
„Au, Dünner un Düwel!" Bufix kann her upp; 
Bu flink is de Buer upp den Beinen! 
Aramenzen de krawwelt am Lierve em rupp 
Un twickt en vam Aopp bit ten Tainen.' 
ttn kratzt hei un schürt fik un schnuwet un hacht, 
un't Llouten versteiht hei grad auk ni schlecht. 
ün lachet de Alschk un de Blagen- du dull: 
„Juh vatter, 3i woren so kleuker! 
un sangt nu Aramenzen den Puckel Juch vull! 
Un grad dier gielachtigen 3 Deuker!^ 
Bu de Buer auk schenget" un knuttert un soucht/ 
se düller se lachet un quiket un sucht. — 
De kleukeste Alucke legt auk mol ehr Li 
mang de Nitteln, de kittelt ni schlechter. 
Zunt lachet de eine, un nu dript de Reih 
en selwer mit Spott un Gelachter. 
Am besten lachet, wei lachet telaßt, 
un midde te lachen Ls sümmer dat best'. — 
Papollern, nu steiget bi Dag un bi Nacht 
un lotet Juch sau ni sangen! 
Aramenzen, nu krupet, goht liefe un sacht 
un bruket mit Moot° sugge Tangen! 
Aramenzen, Papoltern, nu lot Lk Juch ut, 
duch maket bi Liewe mi kinen verdruet! 
— 
Zehen. 2 Kinder. 3 gelblich. 4 schimpft 5 faucht. 6 mit Mab