87 
Mann, 'wat schull ik my wünschen?' Ach,' säd de Fru, c bat 
is doch aewel, hyr man jümmer in'n Pißputt to wanen, dat 
stinkt un is so eeklig: du haddst uns doch ene lüttje Hütt 
wünschen kunnt. Ga noch hen un roop em: segg em wy 
waehlt 'ne lüttje Hütt hebben, he dait dat gewiß.' Ach,' 
säd de Mann, 'wat schull ik dor noch hen gan?' 'I,' säd 
de Fru, 'du haddst em doch fungen, un heddst em wedder 
swemmen laten, he dait dat gewiß. Ga glyk hen.' De 
Mann wull noch nich recht, wull awerst syn Fru ok nich 
to weddern syn un güng hen nach der See. 
Als he dor köm, wör de See ganß grön un gel, un 
gor nich meer so blank. So güng he stan un säd 
'Manntje, Manntje, Timpe Te, 
Buttje, Buttje in der See, 
myne Fru de Jlsebill 
will nich so as ik wol will. 
Da köm de Butt answemmen und säd 'na wat will se denn?' 
'Ach,' säd de Mann, 'ik hebb dy doch sungen hatt, un säd 
myn Fru ik hadd my doch wat wünschen schullt. Se mag 
nich meer in'n Pißputt wanen, se wull geern 'ne Hütt.' 'Ga 
man hen,' säd de Butt, 'se hett se all.' 
Do güng de Mann hen, un syne Fru seet nich meer in'n 
Pißputt, dar stünn awerst ene lüttje Hütt, un syne Fru seet 
vor de Dör up ene Bank. Do nöm syne Fru em by de 
Hand un säd to em 'kumm man herin, süh, nu is dat doch 
vel beter.' Do güngen se henin, un in de Hütt was en 
lüttjen Vörplatz und ene lüttje herrliche Stuw un Kamer, 
wo jem eer Bed stünn, un Kaek und Spysekamer, allens up 
dat beste mit Gerädschoppen, un up dat schönnite upgefleyt.