157 
nochmal singen? 'Ja,' seggt he, 'wenn he mp allem to- 
hörd, so schullst du em hebben? 'Ja,' säden de annern 
^lvenn he nochmal singt, so schall he em hebben? Do köm 
de Vagel herünn, un de Möllers fat'n all twintig mit 
Böm an un böhrden den Steen up 'hu uh up, hu uh up, 
hu uh up!' Do stök de Vagel den Hals dör dat Lock un 
nöhm em üm as enen Kragen, un flog wedder up den 
Boom un süng 
'mein Mutter der mich schlacht, 
mein Vater der mich aß, 
mein Schwester der Marlenichen 
sucht alle meine Benichen, 
bindt sie in ein seiden Tuch, 
legts unter den Machandelbaum. 
Kywitt, kpwitt, wat vör'n schön Vagel bün ik!' 
Un as he dat utsungen hadd, do deed he de Flünk von 
eenanner, un he hadd in de rechte Klau de Kede un in de 
linke de Schö un üm den Hals den Maehlensteen, und flog 
lvyt wech nach synes Baders Hufe. 
In de Stuw seet de Bader, de Moder un Marleenken 
by Disch, un de Bader säd 'ach, wat wart mp licht, my 
is recht so god to Mode? 'Ne,' säd de Moder, 'mp is 
recht so angst, so recht as wenn en swor Gewitter kummt? 
Marleenken awerst seet un weend un weend. Do köm de 
Vagel anflegen, un as he stk up dat Dack sett', 'ach,' säd 
deWader, 'my is so recht freudig, un de Sünn schynt buten 
jo schön, mp is recht, as schull ik enen ölen Bekannten 
rveddersehen? 'Ne,' säd de Fru, 'my is so angst, de Täne 
klappern mp, un dat is mp as Für in den Adern? Un se