© Hessisches Staatsarchiv Marburg, Best. 340 Grimm Nr. L 72 
26 WALTHARIÜS. 
Et simul in dictis hastam transmisit. at illa 
Per laevum latus umbonis transivit, et ecce 
675 Palmam, qua Camelo mucronem educere coepit, 
Confixit femori, transpungens terga cavalli. 
Nec inora; dum vulnus sensit sonipes, furit atque 
Excutiens dorsum sessorem sterilere temptat, 
Et forsan faceret, ni lancea lixa teneret. 
680 Interea parmam Camelo dimisit et liastam 
Complexus laeva satagit divellere dextra. 
Quod dum perspiciens currit celeberrimus lieros, 
Et pede cornpresso capuloteuus ingerit ensem, 
Quem simul educens liastam de yulnere traxit. 
665 Tune equus et dominus liora cecidere sub una. 
At dum forte nepos conspexerat hoc Camalonis, 
Filius ipsius, Kimo cognomine, fralris, 
Quem referunt quidamScaramundum nomine dictum ; 
Ingemit et lacrimis compellat tristior onines 
690 ‘Haec me prae cunctis heu respicit actio rerum. 
Nunc aut commoriar vel carum ulciscar amicum.’ 
Namque angusta loci solum concurrere soli 
Cogebant, nec quisquam alii succurrere quiviU 
Advolat infelix Scaramundus jam moriturus, 
093 Bina manu lato crispans haslilia ferro. 
Qui dum Waltharium nullo terrore videret 
Permotum fixumque loco consistere in ipso, 
Sic ait infrendens et equinam vertice caudam 
Concutiens ‘in quo fidis? vel quid tua spes est? 
700 Non ego jam gazam vel rerum quidque tuarum 
Appeto, sed vitam cognati quaero perempti.’ 
Ille deliinc ‘si convincar, quod proelia primus 
682 cucnrit A. 683 comprenso B. 686 et B. 689 com- 
pellit B. 690 hic C. 693 olli C. 699 quae B. E. 700 nec 
rerum B.