194 
RUODLIEB fraffm. XVI. 
© Hessisches Staatsarchiv Marburg, Best. 340 Grimm Nr. L 72 
"2-iiU I2.i$ 
70 
75 
80 
85 
90 
95 
fol.331). 
Tantundem liebes, quantum veniat modo loubes, 
Et volucrum wunna quot sunt, sibidicmea minna, 
Graminis et florum quantum sit, die et bonorum.” 
Quando licentia quo detur mibi vel rogitavi, 
Obmutui subito vel ei, quid sit mihi, dico, 
Oblitum simulans, tua non sibi dona dedisse. 
Quae dum suscepit, de me jubilando recessit. 
Post modicum rediit nimis indignanter et inquit: 
“Die mibi, si nosti, quid sint quae dona tulisti?” 
Juravi per eum, qui cuncta seit omnipotentem, 
Numquam vidisse, peniius quid sint ea scire, 
Nani sigillatum patuit mibi scire negatum. 
Tune ait illa: “tuo die contribuli vel amico, 
Usquam si nullus vir plus foret is nisi solus, 
Ille vel in dotem mibi mundum si daret omnem, 
Nubere nolo sibi, die tu veraciter illi.” 
Nunc opus esl aliam, reor ut, mibi poscere sponsam, 
Quae non furtive quem suescat amare super me.’ 
Seel Röcllieb mater, quodeumque potest, operalur 
In Cbrisli miseros, viduas, orbos, peregrinos. 
Inde merebatur, quod Rödlieb valde bealur, 
Namque revelal ei, velit bunc quam glorificare. 
In somnis geminos vice quadam viderat apros, 
Hos grandisque suum cornitatur dcnle minacum 
Turba, velut bellum cum Rödlieb inire minantum. 
Ille sed utrique caput apro diripit ense, 
Quodque suum fuerat ferientum, strage cadebat. 
Post mater tiliam latam videt et nimis aliam, 
lu cujus surnmo residere cacumine fulebro 
Rödlieb cernebat, circa quem plurima stabat 
In ramis lurba veluli bellare parata. 
Post modicum nivea venit speciosa columba,