© Hessisches Staatsarchiv Marburg, Best. 340 Grimm Nr. L 72 
erintquae sic signata fuerunt 
in pixide cum posuisset 
40 [Juravit per eum rerum] quem nil latet, haut se 
it mir ans cur id rogitarit 
sit quod erat sibi missum 
[Tune ait illa: ‘tu]o die contribuli vel amico: 
[Usquam si nullus] vir plus foret is nisi solus, 
45 [Ille vel in dotem] mihi mundum si daret omnem, 
[Nubere nolo sibi] die tu veraciter illi.’ 
. . qui factus tristis ab hac re 
am deveni suspicionem 
dem videns tibi solvere fraudem.’ 
50 ... . nunc’ ait: ‘absque ‘vale’ modo vade.’ 
[Nuntius absced]it ad Rödlieb reproperatque. 
[Is, simulac vid]it, subridens dixit ad illum: 
. . s scio tractatus saturatus 
. ♦ a sint demandamina, narra 
non haesita, sunt mea dona?’ 
. . sese quatiendo cachinnat 
. . quod amicum perderet ipsi 
. . tune se faceret sibi missum 
. . Rödlieb sibi serio dixit 
60 is ea dixisset quid herilis 
meum magnum narraris amorem. 
Quod demandasti sibi, cum plenissime dixi, 
Omnino siluit, mihi prandia summa paravit, 
65 Respondere tibi quid yelit cumque rogavi, 
Dixit: “die illi de me de corde fideli 
13 
55