RÜODLIEB 
(Vagm. VI. 
171 
© Hessisches Staatsarchiv Marburg, Best. 340 Grimm Nr. L 72 
Ne grandis culpa penitus me sic stet inulta.’ 
Tune rector liberis liunc commisit senioris, 
Mater et ut domina sit eis, nec, ut ante, noverca. 
Quae vestes pulchras, ornatus abicit omnes, 
90 Induitur tunica velut ex fuligine tincta. 
Caesariem rasit* liinc resticulos ea plectit, 
Cum quibus et teneras constrinxerat illa inamillas, 
Restes vi mordent carnes, donec putrefiunt. 
Tegmen pannosum caput omne tegebat et ipsum; 
95 Sic nil ni nares oculi cernuntur et ejus. 
Psalterium discit, aniinae senis idque canebat. 
Non manducabat, nisi stellam quando videbat. 
Tune siccum panem comedens, atrum, cinerosum, 
V[el bi]bit ex limplia tantum coclearia terna. 
100 Ambulat liaec pedibus nudis per frigus et aestus, 
Dormit et in lecto niliilo palea nisi strato, 
Et pro plumacio posito tanlummodo ligno. 
Ante diem surgit senis ad tumulum veniavit, 
Donec sudavit, donec plus Stare nequivit. 
105 Tune ruit in faciem, dum fontem flens ibi fecit. 
Ningeret aut plueret, seu sol torrendo cremaret, 
Venit ad ecclesiam, mox ut pulsatur, ad ipsam, 
Et non inde redit, dum circumquaque diescit. 
Ad breve tune rediit, donec faciem sibi lavit, 
110 Presbiter ad missam vel pulsabat celebraiidam. 
Tune rediit, nonam post liaec ibi mansit ad lioram. 
3\ilque polestatis sibi vendicat, haue sinit illis. 
Quod sibi dant, babuit, quod non dant, non ea quaerit. 
liaec nunquam risit, cum nemine postea lusit. 
115 Cum rident alii, fletiis dulcis fuit illi. 
Hane irascentem, rixantem, luxuriantem 
INemo videbat eam, dum vitam deserit istam. 
lila comniissa nalis ab eisque recepla 
fol.24i>.