RUODLIEB 
fragm. II. 
139 
Nil reputando sibi, secl ei dans omnia dixit: 
‘Induciae quo sint laudatae quandove, die, sunt?’ 
‘Ebdomadae tum praelereunt tres, induciae sunt 
Hac in planilie, qua concertavimus ante, 
180 Solventes liostros in vincla redegimus liostes, 
Sunt ubi tristati quo fiant laetiiicati. 
Sic de te regi nunc induciando spopondi.’ 
Rex ait: ‘hoc laudo promissorum neque fraudo. 
Dum fueras at ibi, quid agendum, die, liabuisti? 
185 Respondit: ‘summus mihi clemens fit vicedomnus 
Procurans multum, defectum ne palerer quem. 
Scacborum ludo temptat me vincere crebro, 
Nec potuit, ludo ni sponte dato sibi solo. fob 8a. 
Quinque dies sic me non siveral anle venire, 
190 Explorare cupit , meus advenlus quid eo sit. 
Invesligare nulla quod dum valet arte, 
Post me rex misit, sibi quae dixi satis audit 
ln cras responso, dixi velut, induciato. 
Rex poscens tabulam jubet opponi sibi sellam 
195 Et me contra se jubet in fulchro residere, 
Ut secum ludam, quod ego nimium renuebam 
Dicens: “terribile miserum conludere rege.” 
Et dum me vidi sibi non andere reniti; 
Ludere laudavi, cupiens ab eo superari, 
200 “Vinci de rege,” dicens, “quid obesl miserum me? 
Sed timeo, domine, quod mox irasceris in me, 
Si fortuna juvet, mihi quod victoria constet.” — 
Rex subridenclo dixit velut alque jocando: 
“Non opus est, care, super liac re quid vereare; 
205 Si numquam vincam , conmotior baut ego fiam. 
Sed quam districte noscas, ludas volo cum me, 
Nam quos ignotos fades volo discere tractus.” — 
Slatim rex et ego studiose traximus ambo, 
Et sibi gratia sit, mihi ter victoria cessit,