Full text: Kinder- und Haus-Märchen (Bd. 3)

139 
er wünscht sie je- 
urch. Der König . 
l Schloß zu leben, ' 
er heimlich, ihn 
ne Nacht in einem 
kommen, zuzubrin- 
in jenes, wo ei- 
ung), er bezwingt 
;n wünscht. Damit 
oßen Schatz, den 
Zohre herum sind, .» 
i Kind und erhalt 
mt der Teufel wie- 
Ranzen und hat 
von sechs Bauern 
richt zufrieden, in 
n Ranzen ausglü- 
so zerschlagen, daß 
m nur frei zu wer 
dendes Ende; er - 
nrzen mit in den 
Tod vor den Him- ^ 
einlassen: ihm sey 
habe sich mit dem 
e Hölle, der Teu- > 
l; er geht wieder 
re zu klaffen, damit 
rft er seinen Ran- 
un im Himmel- — 
chon gedacht wird, 
»erbreiteten Sage, * 
i ist, Zuerst eine 
ich der besonderen 
us nuch miyi Hl. 
sau's (sind ne) a 
rter) reich Bauen 
aebn haut. Sre geihn von Huef zu Huef ün begehrn a Hek- 
birg, un überoll schlogens ihnen d' Thuer voa (vor) der Nasen 
zou. Endle kummens a zu'n Schmied, der wor a luftiga 
Vuegl un niet hart (sehr) frum; haut's oba (aber) denna (den 
noch) einlaua. — Sie hom geffen un trunken un wöi's fröich 
sän afgstonden, so sogt der Hr. Jesus dem Schmied, er soll st 
drei Dinga asbetn, oba a sein arme Seel niet vergessen un 
eppa (etwa) lata zeitliche Sochen begehrn, daß'n niet e mol 
der Teufel mögt huln (hohlen). "Dafür loß der Herr no mi 
(nur mich) sargen"; sogt der Schmied, "un weilt's sua gout 
sad's (seyd) un wollts mie drei Wünsch derfüllen, so wünsch i 
holt z'erft, daß ma Karstenbam (Kirschenbaum) dras in Garten 
immafurt Karsten trägt, un wer affe (hinauf) steigt, nimm« 
unte koa (kann), bis i's schoss (schaffe, zulasse). Offa (ferner) 
wünsch L, daß, wer si'm mein Sessel dau (da) setzt, nimma 
asste^n koa, bis i's will. Un z'letzt soll koina aS (aus) mekna 
Schmiedtoschen kinna, wer e mol einkrochen Ls". Der Hr. Je 
sus thouts, wos er versprochen haut, un drauht (droht) n 
Schmied mit der Holl, weil er sua leichtsirti LS, un geiht mit'n 
Hl. Peita fürt. — Der Schmied lebt tust! zock, bis endle sein 
Zeit aS is, daß er starben loll. Dou kinnt der Teufel Ln sein 
Stuben un sogt'n, daß er mit ihn in d' Holl geihn mouß. 
"No, weils scho savn mouß, sogt der Schmied, so will L mit 
enk (euch) geihn, ooa sads so gout un steigts dras af mein Kar- 
stenbam affe un reißts Karsten o (ab), daß me äsn Weg wor 
z' effen hobn. Der goute Teufel steigt mie nix die nir äsn 
Bam, pflockt Karsten un koa nimma unte. Dou Lochten der 
Schmied as un loßt'n Teufel äsn Bam sua lonq zoppetn, bis 
er'n verspricht, daß er'n Hitnebma will in d' Holl, er soll'n 
nlla (nur) von Bam untelaua. Der Schmied loußt'n as un der 
Teufel geiht beim in d' HLll un erziehlt, woi's 'n ganga haut. 
— Uiber a Weil kinnt a anders Teufel Ln d' Schmiedt un 
fogt'n, er sell nst (nur) qlei mit ihn geihn, un niet denken, 
daß ern a sua oanf'öien koa (anführen könne), wöi 'n ersten. 
"Ho ho! sogt der Schmied, 's mou jo niet glei sän (gleich 
seyn): wartS noa, bis i mi zomgricht (zusammengerichtet, zu- 
(,*£/ 
i< 
n 
Tut 
(f C$- ne*.. 
\otxJ C ft
	        
Waiting...

Note to user

Dear user,

In response to current developments in the web technology used by the Goobi viewer, the software no longer supports your browser.

Please use one of the following browsers to display this page correctly.

Thank you.