33 
un let dat ganse Land upbeien (aufbieten), un wer ünne sine 
Döchter wier brechte, de füll ene davon tor Fruen hewen. Da 
gahet so viele junge Lude uwer Feld, un söket, dat is gans ut 
H her Wise (über alle Maßen); denn jeder hadde de drei Kinner 
n ^ geren hab, wiil se wören gegen jedermann so fründlig un so 
schön von Angesichte west. Un et togen auck drei Jagerburschen 
W ut, un äse da wol en acht Dage riefet hadden, da kurnmet se 
r ^ up en grot Schlott, da woren so hübsche Stoben inne west, un 
W in einer Zimmer is en Disch decket, darup wören so söte Spisen, 
he sied noch so warme, dat se dampet, awerst in den ganzen 
Schlott is kien Minsk to hören noch to seihen. Da wartet se 
noch en halwen Dag, un de Spisen bliewet immer un dampet, 
' lIß bis up et lest, da weret se so hunerig, dat se sik derbie settet 
' un ettet, un macket mit en anner ur, se wullen up den Schlotte 
wuhnen bliewen, un wüllen darümme loosen, dat eine in Huse 
blev un de beiden annern de Dochter söketen; dat doet se auk, 
bude un dat Loos dreppet den ölesten. Den annern Dag, da gaet de 
twei jüngesten söken, un de öleste mot to Hufe bliewen. Am 
Middage kümmt der so en klein klein Männeken un holt um 'n 
mi Stukesken Braud ane, da nümmt he von dem Braude, wat he 
u'gb- da funnen hädde un schnitt en Stücke rund umme den Braud weg, 
deip- un will ünne dat giewen, indes dat he et ünne reifet, lett et daß 
kleine Männeken fallen un segd, he fülle dok so gut sin un gie- 
’P en / wen ün dat Stücke wier. Da will he dat auck doen un bücket 
* uu sik, mit des nümmt dat Männeken en Stock un päckt ünne bie 
wet, den Haaren un giwt ünne düete Schläge. Den anneren Dag, da 
wn Kindermärchen II. C