den Aop of, gaet so weder na't Hos. Den Ko 
ningh vraeghde hem, of her bestell was? amwoor- 
de ja. Men vraeghde hem; hoe hy'c bestell had? 
Seyde aldus: ik nam den eenen by syn Beenen, 
en ick stveger den ander mer, dar Hy doodl ler 
Aerden viel, en den anderen heb ick mer de selfde 
Munt beraell En die ick by de Beenen had, half 
doodl zynde, smeer ick met sulcken Kracht regen een 
Boom, dal den Boom wel ses Voet uyt de Aerde 
vloogh. De Vrcughd was feer groot, ende men 
hielt hem voor de groorste in't Hof. Hy maeck- 
ren hem wederom gereed, en den Adel van't Hof 
met hem, en daer toe een braef Heyrleger, daer 
hy Oversten van sou zyn. Gyn Afscheyd geno- 
men hebbende, vingh't derde Stuck aen. Liei her 
Leger marcheeren, ende Hy volghde te Paerd Maer 
alsoo Hy noyt een Paerd gereden hadde, wist hen 
qualyk in Postuur te houden. Gekomen zynde op 
de Plaet- daer de Vyandt was, laer Hy her Leger 
in Batalie stellen, hem wierd doe geboodschapt, 
dar her alles in Order was. Wist niet, hoe hy't 
Paerd soude wenden. Treckr aen de verkeerde Fy- 
de des Tooms, en geeft het Paerd de Sporen, so 
dar her mer een volle Galop na de Vyand liep. 
En alsoo Hy den Toom van het Paerd niet vast en 
hield, greep Hy onderwegen een houre Kruys, dal 
onder afbrack, en hield her soo vast in den Arm. 
Den Vyand hem flende, meende dar het de Duy- 
vel was, ende begonden te vluchren, en die't niet 
ontkomen en kosten, verdronken: staken hare Sche- 
pen van de Wal af ende voeren soo wegh. Hy 
quam met den Fegen wederom by syn Adeldom, 
en't heele Leger, die Hy zyn Vicrorie verhaelde, en 
hoe de Vyanden heel in Routen geslagen waren. 
Hy komt by den Koningh, en verhaelt syn Victor 
rie, die hem bedanckten. Voorrs doet Hy hem uyt- 
roepen voor Navolger en Nazaat rot de Äroon. 
Den Troumdagh vast gefielt zynde, maken daerroe 
groote Prepararien. Den Trouw gehouden heb 
bende, was Hy in groot Annflen, en alryd naest den 
Koningh. 't Gev'iet, dat Kobisje meest alle Nach 
ten droomde, als dar Hy noch aen de Naaybank 
sät, en hem quam altydt noch her een of't ander 
— xv 
< H-TlW f 
(a /7t AaHÜ 
in de Gedachten van syn Merck, kuydkeels riep: 
Lustigh, lustigh, rep-je! noch seö of seven, soo heb- 
je heyligh Avond! meende dar Hy de JongenS 
iet te vouwen of te naajen gaf. De Dochter wierd 
vervaert, meenende dar den Duyvel in hem was, 
om dai Hy soo al relde van lustigh, lustigh. 
Älaeghr her haer Vader, dar Hy haer een Bocke- 
binder gegeven had, en geen Heer van Graet. De 
Vader bejluyt een Compagnie Soldaten 243. by 
zyn Slaepplaers te leggen, om (soo't weer geoeur- r 
de) hem gevangen te ,lernen, of dooden. Hy word ^ 
hiervan gewaerschouwt. Te Bed zynde, vaert al- 
dus uyt; ick heb een wildt Zwyn overwonnen, ick 
heb drie Reusen gedoodt, ick heb een Leger van 
honderd duysend Mannen verslagen, en van dese 
Nagt sal' er nog 243 Compagnien Soldaten aen. 
Hy ren Bedde üytstavt na haer toe, en gaet met 
groore Kracht. Sy hem hoorende, vielen Bol vver 
Bol van boven neer. Die gene, die doodr bleven 
en Armen en Beenen verloren hadden, waren in 
groot Gerat, eu die hct ontliepen, brochten oen 
Koningh sulken Boodschap, die alduö uytvoer: 
myn Dochter behoord wyser te wesen, datse sulken 
grooken Cavelier soo sal affronreren. Ondertuffchen 
den Koningh steck zynde, sterfr, laer hem tot Na- 
zaar van de Äroon, die Kobisje aenneemr en heeft 
syn Ryck in Rust geregeerr. 
Zum Aschenputtel. N. 21 
gehört unter die bekanntesten und wird aller En 
den erzählt. # 
Schon Feiler von Kaisersberg schrieb sein 
Eschengrudel mit Beziehung darauf. S. Ober- '/L' 
Ctn v. Gruidlecht. Rollenhagen in der Vorrede 
zumFroschmeuseler unter den wunderbarlichen Haus- » 
märlein erwähnt des: „von dem verachten fromr^/^^ 
men Aschenpößel uns seinen stolzen spöttischen ' 
Brüdern." Diese niederdeutsche Form des Namens 
leitet Schüy im hollst Idiot. 1, p. 50. von p ö- 
seln, mühsam (die Erbsen aus der Asche) suchen 
her. Adelung hat Askenpösel, Askenpüster, 
Askenböel und büet. Im hollst, nach Schätze: 
(€ > 
te