güngm se henin, un in de Hütt was een lüttjen Vorplatz, un ene
lüttje herrliche Stuw un Kamer, wo jem eer Bedd stünn, un Kääk
und Spysekamer, allens up dat beste mit Gerädschoppen, un up
dat schonnstc upgefleyt, Tinntüüg un Mischen (Messing), wat stk
darin höört. Un achter was ook en lüttjen Hos mit Hönern un
Aanten, un en lüttjen Goorn mit Grönigkeiten un Aast (Obst).
'Süh,' säd de Fru, 'Ls dat nich nett?' 'Ja,' säd de Mann, 'so
schall't blpwen, nu wähl wy recht vergnöögt lewen? 'Dat wähl
wy uns bedenken' säd de Fru. Mit des eeten se wat, und gün-
gen to Bedd.
So güng dat wol 'n acht oder veertein Dag, do säd de Fru
«hör, Mann, de Hütt is ook goor to eng, un de Hof un de
Goorn Ls so kleen: de Butt hadd uns ook wol een grötter Huus
schenken kunnt. Jk much woll in cnem grooten stenern Sl^tt
wanen: ga hm tom Butt, he schall uns en Slott schenken? 'Ach,
Fru,' säd de Mann, 'de Hütt is jo god noog, wat wähl wy in'n
Slott wanen? 'I wat,' säd de Fru, 'ga du man hen, de Butt
kann dat jümmer doon?, 'Ne, Fru,' säd de Mann, 'de Butt hett
uns eerst de Hütt gewen, ik mag nu nich all wedder kamen, den
Butt muchd et vördreten? «Ga doch,' säd de Fru, 'he kann dat
recht good, und dait dat geern; ga du man hen? Dem Mann
wöör syn Hart so swoor, un wull nich: he säd by sik sülwen 'dat
is nich recht,' he güng awerst doch hen.
As he an de See köhm, wöör dat Water ganß vigelett un
dunkelblau un grau un dick, un goor nich meer so gröön un geel,
doch wöör't noch still, do güng he staan un säd