88
13.
Von dem Fischer un syner Fru.
Aar wöör maal eens en Fischer un syne Fru, de waanden to-
samen in'n Pißputt, dicht an der See, un de Fischer güng alle
Dage hen un angeld: un he angeld un angeld.
So stet he ook eens by de Angel, un seeg jümmer in dat
blanke Water henin; un he stet un stet.
Do güng de Angel to Grund, deep ünner, un as he se her-
uphaald, so haald he enen grooten Butt heruut. Do säd de
Butt to em »hör mal, Fischer, ik bidd dp, laat my lewen, ik bün
keen rechten Butt, ik bün'n verwünschten Prins. Wat helpt dy
dat, dat du my doot maakst? r? würr dy doch nich recht smecken:
fett my wedder in dat Water, un laat my swemmen.' 'Nu,' säd
de Mann, 'du bruukst nich so veel Wöörd to malen, enen Butt,
de spreken kann, hadd ik doch wol swemmen laten? Mit des sett't
he em wedder in dat blanke Water, do güng de Butt to Grund,
uu leet enen langen Strypen Bloot achter sik. Do stünn de
Fischer up, un güng na syne Fru in'tt Pißputt.
'Mann,' säd de Fru, 'hest du hüüt niks sungen?' 'Ne, säd
de Mann, 'ik süng enen Butt, de säd he wöör en verwünschten