65
Konrad, heute haben Sie meine Frau aber mal tüchtig über's
Ohr gehauen! An dem Gänserich können Sie ja einen baren
Thaler verdienen." — „„Jo, Herr Pfarr,"" gaff do de Kun-
rod der Antwoord, „„dos is olles gudd genungk, Se mütten
äwwer au lviffen, bo ach dan do hinnebringe, do darf ach
min Lebdesdage nit wider hinnekummen."" —
Vedder Kunrod machde sik nu upp de Lappen noh Kassel,
dünn de Köüze wor grade gestopped vull. Äwwer de Last
wor schwor, de Sunne schienn heit, un Kunrod hadde upp
den grauten Verdeinst am Ganten auk en Künneken meih
edrunken bu süs. Dicht für Zierenbierg räftebe 1 hei unger
'nem dicken Appel-Baume un schleip balle sachte in. Upp dem
Baume hadde äwwer en Junge grade noh 'nem Vuggelneste
esocht. De woll ganz Liese am Baume raffrutschken^ un heil
sik an 'nem Ästeken dünne. Tat terbrak, un plumps lag de
Junge in der Köüze. Van dem Spektakel un dem Gekaakele,
wat de Gante un nau en Hahne mit en paar Häuhnern machden,
wachede de Vedder Kunrod upp und soh grad, bu en Junge
ut der Köüze hüppede, de hadde ganz giele Bücksen an. Eist
wußte Kunrod gar ni, bu em geschoh. Dünn woll hei den
Jungen packen, äwwer de Düwelsjunge wor em tou flink, un
sou moßte hei dat Hingerdrinlaupen wul bliewen loten. Os' he
wider bi sine Köüze kümmet, is de Hahn utebruken un upp
un dervan. Do hadde nu sine Surge un Mögge, dat hei
en wider kriegde un lockede, wat hei konnte: „Tiethähneken,
kumm!" Zunt kam nu grade de Schnieder Wuppupp ut dem
Waldeggesken dies Wäges, de hadde ni vill Sittfleischk Hinger
sik un lag dieshalf leiwer upp der Landstrote, ose dat he upp
dem Schniederdischke saat. Kunrod un de Schnieder woren
alle Kumpörs^ un hadden den Wäg noh Kassel rei männig-
mol tehaupe^ machd. Bu de Schnider nu de Kunrod locken
hiel er Rast. ^ Heruntergleiten. * Kameraden. 4 zusammen.