© Hessisches Staatsarchiv Marburg, Best. 340 Grimm Nr. L 72 
280 
Portio nulla detur, sed nec per frusta secetur, 
Dispice, lieve cocoque foco tostetur ab ullo. 
Haec caro nectarea festivum sit mihi pasca, 
Hane tege pigmentis redolentibus et sale pauco. 
Esca multiplici ne fallas foedera disci, 
Per varios gustus haee fercula nostra regamus. 
Lignum pomiferum si roras jusse fabarum, 
Piadix continuo siccabitur liujus ab imo, 
Marcescet sucus, vanescet in arbore fructus. 
Tussis sicca fabis asino sit gloria dulcis, 
Sit vox scabra fabae porcello gloria palmae. 
Hisce fabis virtus vitiala est corporis liujus, 
Nec possum teneram telluri affigere plantain, 
Sic periit, solitum dum non habet arida pastum. 
Sunt haec barbaricis mandenda legumina Francis, 
Sic erit nullus honos. potior mihi prislinus est mos, 
Hunc morem repetam, ad mea prisca recurram. 
Devoro nunc carnem, praeclarain persono vocem, 
Sunt vituli carnes potiores quam gobiones, 
Inde traham sucum crassoque humore salutem, 
Fit rubor in facie, pallor tabescit in ore, 
Blandus corde sapor, fragrans odor, apta voluptas, 
Omnia percurram, quo linnun pectore pellam.* 
luter. 
{ Ah, perversa vigent, legalia jura faliscunt.* 
lupus. 
^Ergo sales vestri veterani sint sine dente? 
Non patiar teneas veteres, ut me duce negas.’ 
luter. 
^Si sapis, haec tacito consumes verba palato. 
Utere sorte tua, doclus pietate paterna,